Etappe 15, Siena - Fabro

Vanochtend ging de wekker weer op het bijna standaard tijdstip van 06:15 zodat we om 7 uur aan konden schuiven bij het ontbijt.

Heerlijk en uitgebreid deze keer met allerlei zoets zoals de Italianen dat doen, maar ook met een gebakken eitje en boterhammen. Wij kozen voor een combinatie van beiden.

Iets na half acht kropen we op de fiets. Al dalend verlieten we Siena om vervolgens in de leegte van Le Crete aan te komen. Het landschap was totaal anders. Alleen maar heuvels, geen bomen, geen begroeiing, alles was leeg. Prachtig om te zien hoe snel het landschap verandert! Slechts een verdwaald boompje sierde het landschap.

Ondertussen was het alles behalve vlak en duwden we flink op de pedalen om de toppen te bereiken. Gelukkig waren de beklimmingen niet te lang en was het dus goed uit te houden.

De laatste klim van 6 kilometer hadden we beiden wat schrik van. Nog even bananen ingeslagen voor we eraan begonnen maar slechts de laatste kilometer deed ons pijn.

Vanaf daar, enkel vlak, soms een heuveltje maar vooral genieten dachten we!

Tot we rechtsaf mochten, een zogenaamd fietspad in. Het begon met een kiezelpad van 80cm breed maar naarmate het vorderde bleef er steeds minder over. Soms fietsten we op een weiland voor ons gevoel. Dat duurde bijna 35 kilometer en Briene zei nog tegen Sander: "Dat de fiets het houdt, ik vind het knap!"

Tsja, zoiets moet je niet zeggen dus een kilometer later werd een steentje fataal voor de band van Sander. Psssttttt was alles wat we hoorden dus we moesten aan de klus. Na de eerste lekke band fungeerden we gelijk als team. Briene demonteerde en monteerde de boel en Sander was de materiaalman. Binnen 15 minuten was de klus geklaard en konden we verder.

We bereikten even later Chiusi. Een dorpje met een flink station. Het was al na één uur, dus een broodje ging er wel in! Bij onze stop had Sander hevige dorst en behoefte aan verkoeling dus dronk 4 blikjes ice tea leeg. Briene nam genoegen met een colaatje.

Vanaf daar was het niet ver meer. Ongeveer 15 kilometer en alles vlak. Daarnaast hielp de wind een handje dus met snelheden boven de 30 trotseerden we de laatste meters. Ook wel eens fijn!

We zijn nu in Fabro. Wellicht bekend als je wel eens met de auto naar Rome gaat maar veel meer dan een hotel en een afslag hebben ze hier niet. Onze speurneuzen brachten ons echter toch bij een soort van barretje waar we een potje konden kaarten en een biertje dronken!

Nu (om 19u) is het wachten tot het restaurant opent. Dat is wel echt een minpunt van dit geweldige land. Als wij van de fiets stappen willen we eten, maar dan slaapt Italië. Als ze eenmaal wakker worden, willen wij slapen! Ach, een kleinigheidje. Straks weer met een volle maag slapen dus we zeggen alvast,

Welterusten en tot morgen!